Το ενήλικο άτομο του Aceria oleae είναι εξαιρετικά μικρού μεγέθους, κίτρινου χρώματος, σκωληκόμορφο, πεπλατυσμένο και μήκους 0,1 – 0,3 mm. Στον ίδιο ξενιστή (δένδρο) μπορεί να συνυπάρχουν μαζί με το Aceria oleae, περισσότερα του ενός είδους ακάρεα (π.χ. Oxycenus maxwelli, Aculus olearius).

Διαχειμάζει ως ενήλικο θηλυκό στη κάτω επιφάνεια των φύλλων. Στην Ελλάδα, ετησίως ολοκληρώνονται 12 -15 γενιές, με το μέγιστο του πληθυσμού να παρατηρείται κατά το χρονικό διάστημα Ιουνίου – Ιουλίου. Ιδιαιτέρως ευαίσθητα στη προσβολή θεωρούνται τα νεαρά δένδρα, καθώς και τα μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν υποστεί αυστηρό κλάδεμα όταν η νεαρή βλάστηση έχει αποκτήσει 3 – 4 ζεύγη φύλλων. Κατά τη διάρκεια της άνοιξης, η προσβολή στους οφθαλμούς προκαλεί παραμορφώσεις στα φύλλα ή και ανάσχεση της βλάστησης. Στα νεαρά φύλλα, το παραμορφωτικό άκαρι της ελιάς δημιουργεί κιτρινοπράσινες, μικρές, βυθισμένες κηλίδες στην επάνω επιφάνεια,

οι οποίες αργότερα γίνονται καστανές, ενώ στη κάτω επιφάνεια στις αντίστοιχες θέσεις οι κηλίδες είναι εξογκωμένες προς τα πάνω.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της άνοιξης, μπορεί να προκληθεί ανθόπτωση, όταν ο πληθυσμός των ακάρεων στα άνθη είναι μεγάλος (άνω των 20 – 25 ατόμων ανά ανθοταξία). Στο σημείο μεταξύ του καρπού και του ποδίσκου, σχηματίζεται στο καρπό γκρίζου χρώματος κηλίδα, έπειτα ο καρπός μαυρίζει, ο ποδίσκος συρρικνώνεται και εν τέλει ο καρπός πέφτει. Η παραμόρφωση (εξογκώματα) των καρπών έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητάς τους , ιδίως για τις επιτραπέζιες ποικιλίες.

Η προσβολή από το παραμορφωτικό άκαρι είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί με καλλιεργητικά, βιολογικά και χημικά μέτρα. Ενδείκνυται η απομάκρυνση και η καταστροφή των έντονα προσβεβλημένων μερών των φυτών. Επίσης, συνιστάται η εφαρμογή δύο χημικών επεμβάσεων. Η 1η εξ αυτών μπορεί να πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο πριν την άνθιση και ο 2ος το Μάιο, κατά τη πτώση των πετάλων.

ΔΡ. ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΤΑΣΙΟΥ-ΔΡ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΦΑΣ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ