Αποτελεί σοβαρό πρόβλημα κυρίως για τις κερασιές, αλλά έχει παρατηρηθεί και σε βερικοκιές και δαμασκηνιές. Προκαλεί αποξηράνσεις κλάδων και ολόκληρων δένδρων.
Συμπτώματα: σχηματισμός ελκών στους κλάδους, με αποτέλεσμα την αποξήρανση οφθαλμών, κλάδων ή και νεαρών δενδρυλλίων. Στα μεγάλα δένδρα σημειώνεται μείωση της παραγωγικότητάς τους. Τα έλκη καθώς μεγαλώνουν, σχίζονται και εκρέει άφθονο κόμμι, το οποίο στερεοποιείται και σχηματίζει μεγάλους όγκους γύρω από το έλκος. Στα φύλλα οι κηλίδες καφετιάζουν, νεκρώνονται και πέφτουν δημιουργώντας τρύπες (‘τρύπες από σκάγια’), όπως και στο κορύνεο.
Συνθήκες ανάπτυξης: η εξάπλωση της ασθένειας ευνοείται από υγρό και βροχερό καιρό την άνοιξη, αλλά και το φθινόπωρο-χειμώνα όταν και οι ιστοί του δένδρου είναι πιο ευπαθείς στη μόλυνση. Στην κερασιά, η είσοδος του βακτηρίου γίνεται κυρίως από τις ουλές πτώσης των φύλλων το φθινόπωρο.
Καταπολέμηση
Καλλιεργητικά μέτρα
• Χρήση ανθεκτικών υποκειμένων και ποικιλιών.
• Αφαίρεση και κάψιμο προσβεβλημένων κλάδων (καλοκαίρι, ξηρός καιρός).
• Κλάδεμα των δένδρων το φθινόπωρο πριν τις βροχοπτώσεις.
Χημικά σκευάσματα
Συνιστώνται δύο ψεκασμοί το φθινόπωρο με βορδιγάλειο πολτό 1% ή οξυχλωριούχο χαλκό 0,5%, ο πρώτος όταν αρχίσουν να πέφτουν τα φύλλα και ο δεύτερος όταν έχει πέσει το 75% των φύλλων. Την άνοιξη, αν παρατηρηθούν κηλίδες στα φύλλα
ΔΡ. ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ - ΔΡ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΦΑΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ