Η άρδευση θεωρείται από τις σπουδαιότερες καλλιεργητικές φροντίδες για την επιτυχή καλλίεργεια της ακτινιδιάς. Αυτό οφείλεται στο πυκνό και επιφανειακό ριζικό της σύστημα καθώς και της μεγάλης φυλλικής επιφάνειας, που αυξάνει την διαπνοή και απαιτεί υδατική επάρκεια και ένα δροσερό και υγρό περιβάλλον.
Η ακτινιδιά έχει αυξημένες απαιτήσεις σε νερό άρδευσης την θερινή περίοδο ενώ η παραγωγή της μειώνετε κατακόρυφα στην έντονη υδατική καταπόνηση κατά την περίοδο αυτή. Η υγρασία του εδάφους πρέπει να διατηρείται κοντά στην υδατοϊκανότητα και δεν πρέπει να μειωθεί κάτω από το 70% της διαθέσιμης υγρασίας στο έδαφος στο ριζικό σύστημα. Η έλλειψη κυρίαρχης ρίζας περιορίζει την εκμετάλλευση του υπεδάφους από τις ρίζες.
Αύτο μπορεί να είναι εν μέρει υπεύθυνο για την υψηλή ευαισθησία της ακτινιδιάς στην έλλειψη του νερού. Η ημερήσια κατανάλωση νερού σε φυτεία πλήρους απόδοσης μπορεί να φτάσει τα 6-7 m3 ανά στρέμμα σε Μεσογειακές συνθήκες ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες καθώς και με το σύστημα άρδευσης.
Το διάστημα μεταξύ των αρδεύσεων κατά τους κρίσιμους μήνες (Ιούλιο-Αύγουστο-Σεπτέμβριο) δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3-4 ημέρες, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες. Η χρήση τασιμέτρων βοηθούν στον προσδιορισμό του χρόνου άρδευσης. Όταν το τασίμετρο που είναι τοποθετημένο σε βάθος 30 cm δείχνει 40-50 kPa πρέπει να αρχίσει η άρδευση. Λόγω της ευασθησίας της ακτινιδιάς στην έλλειψη νερού ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ η ελλειματική άρδευση.
Η εφαρμογή της άρδευσης στην ακτινιδιά γίνεται με διάφορους τρόπους. Οι σημαντικότεροι είναι η στάγδην άρδευση και η άρδευση με μικροεκτοξευτήρες κάτω από την κόμη και εκτοξευτήρες. Η αποτελεσμάτικότητα του νερού σε σχέση με την παραγωγή είναι μεγαλύτερη για την άρδευση με σταγόνες και μικροεκτοξευτήρες. Η άρδευση με σταγόνες πραγματοποιείται με μία ή δύο σειρές σταλακτηφόρου σωλήνα 4 lt ανά 75 cm και επικρατεί σε μέσης σύστασης εδάφη ενώ οι μικροεκτοξευτήρες (ένας ανά φυτό πλήρους κύκλου 80-100 λίτρων ή δύο μισού κύκλου 30-40 λίτρα) επικρατούν σε ελαφρά εδάφη.
Η ακτινιδιά είναι ευαίσθητη στην αλατότητα. Το χλώριο, τα δισανθρακικά, το βόριο και το νάτριο προκαλούν τα κυριότερα προβλήματα. Με την αύξηση της αλατότητας στο νερό άρδευσης το νάτριο συγκεντρώνεται κυρίως στη ρίζα της ακτινιδιάς ενώ στα φύλλα σε μικρότερο βαθμό. Το χλώριο από την πλευρά του αυξάνεται στα φύλλα με την αύξηση της αλατότητας στο νερό άρδευσης. Η ευαισθησία της ακτινιδιάς στο βόριο συνδέεται με τον υψηλό ρυθμό διαπνοής και την αδυναμία ελέγχου της απορρόφησης και μεταφοράς του βορίου. Κλείνοντας, ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην τροφοδοσία της ακτινιδιάς με ασβέστιο επειδή εμπλέκεται στη μηχανική αντοχή των ιστών σε βιοτικές και αβιοτικές καταπονήσεις. Η έλλειψη ασβεστίου στους καρπούς συνδέεται με μορφολογικές και ανατομικές αλλαγές στις ιδιότητες των καρπών που σχετίζονται με τη μείωση των απωλειών νερού από αυτούς.
Η άρδευση των καλλιεργειών – Κ.Σ. Χαρτζουλάκης
