Προσβάλλει όλα τα πυρηνόκαρπα εκτός από την κερασιά και συγκεκριμένα τα φύλλα, τους βλαστούς και τους καρπούς.

Συμπτώματα: στους καρπούς εμφανίζονται στο ανώτερο μισό τμήμα (προς τον ποδίσκο) και περιλαμβάνουν λαδί κηλίδες οι οποίες αργότερα μαυρίζουν στη ροδακινιά και αποκτούν υφή βελούδου. Σε έντονη προσβολή παρατηρούνται σχισίματα στην επιφάνεια και τη σάρκα των καρπών. Στα φύλλα σχηματίζονται κίτρινες-καστανές κηλίδες και σε σοβαρές περιπτώσεις πέφτουν πρόωρα. Στους τρυφερούς βλαστούς εμφανίζονται καστανές κηλίδες με βελούδινη υφή.

Συνθήκες ανάπτυξης: ο μύκητας διαχειμάζει με τη μορφή μυκηλίου πάνω στις κηλίδες των βλαστών. Η ασθένεια ευνοείται από υψηλή θερμοκρασία και υγρό καιρό, και σε οπωρώνες που τα δένδρα δεν αρδεύονται κανονικά. Οι καρποί είναι ευαίσθητοι σε όλα τα στάδια ανάπτυξής τους.

Καταπολέμηση Συνήθως οι ψεκασμοί που εφαρμόζονται για άλλες ασθένειες (εξώασκος, μονίλια) είναι αποτελεσματικοί και για την κλαδοσπορίωση. Οι χειμερινοί ψεκασμοί με χαλκούχα σκευάσματα προστατεύουν από τις πρώτες μολύνσεις. Αν χρειαστεί μπορεί να γίνει ένας ψεκασμός και την άνοιξη με διθειοκαρβαμιδικά μυκητοκτόνα (2-6 εβδομάδες μετά ην απόσπαση του κάλυκα).

Ενδεικτικά μυκητοκτόνα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν (δραστική ουσία, αριθμός επεμβάσεων ανά καλλιεργητική περίοδο/ τελευταία επέμβαση):

• Pasta Caffaro 38,25SC, BASF (οξυχλωριούχος χαλκός)
• Copperfield 20WG, Bayer (υδροξείδιο του χαλκού, 4)

ΔΡ. ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΡ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΦΑΣ / ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ