Είναι πολύ σοβαρή ασθένεια και προκαλεί τα τελευταία χρόνια σημαντικές ζημιές στους ελαιώνες των ευπαθών στην ασθένεια ποικιλιών (Μαστοειδής, Καλαμών, Αμφίσσης, Θρουμπολιά, Χαλκιδικής κ.ά.). Η βερτισιλλίωση της ελιάς παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην Ιταλία (1946).

Στην Ελλάδα η πρώτη αναφορά έγινε από τον καθηγητή κ.Ζάχο (1963). Προσβάλλει δένδρα κάθε ηλικίας και εμφανίζεται στα δενδροκομεία σποραδικά σε μεμονωμένα δένδρα. Εκδηλώνεται με δυο συμπτωματολογικές μορφές:

α) το σύνδρομο της αποπληξίας ή απότομου μαρασμού και

β) με το σύνδρομο της βραδείας αποξήρανσης. Η αποπληξία εμφανίζεται στα φυτώρια και στα μικρής ηλικίας δένδρα, τα οποία ξηραίνονται σε μικρό χρονικό διάστημα και συνήθως τα φύλλα παραμένουν πάνω στους νεκρωμένους κλαδίσκους.Το συνηθέστερο και πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα που παρατηρείται στην ελιά είναι η ημιπληγία, δηλαδή στην μια πλευρά του δέντρου εμφανίζονται αποξηραμένοι κλαδίσκοι με χλωρωτικά και κιτρισμένα φύλλα,που τελικά ξηραίνονται και πέφτουν. Βαθμιαία, η προσβολή επεκτείνεται σε μεγαλύτερα κλαδιά και βραχίονες, με αποτέλεσμα τη νέκρωσή τους.

Στην ελιά ο μεταχρωματισμός των αγγείων φαίνεται πολύ σπάνια και δυσκολεύει την διάγνωση της προσβολή.

ΑΙΤΙΟ-ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ

Βλέπε ασθένειες αμπελιού