Προσβάλλει ιδιαίτερα την κερασιά και τη βυσσινιά και λιγότερο τη δαμασκηνιά και τη βερικοκιά. Η ροδακινιά είναι ανθεκτική.
Συμπτώματα: στα φύλλα σχηματίζονται κυκλικές, πορφυρές κηλίδες, οι οποίες αργότερα καφετιάζουν, νεκρώνονται και πέφτουν (‘τρύπες από σκάγια’, όπως στο κορύνεο). Με υγρό και βροχερό καιρό, στην κάτω επιφάνεια του ελάσματος αναπτύσσονται λευκές-ρόδινες μάζες σπορίων. Πρόωρη φυλλόπτωση. Οι καρποί δεν ωριμάζουν κανονικά, είναι μαλακοί, υδαρείς και δεν έχουν έντονο χρώμα. Μειώνεται η αντοχή των δένδρων στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.
Συνθήκες ανάπτυξης: ο μύκητας διαχειμάζει στα πεσμένα φύλλα στο έδαφος. Τα σπόρια του μεταφέρονται με τον άνεμο και η είσοδος του μύκητα γίνεται από τα στόματα των φύλλων. Η ανάπτυξη του μύκητα ευνοείται από βροχερό ή πολύ υγρό καιρό και θερμοκρασίες μεταξύ 15-20οC.
Καταπολέμηση: συνιστώνται ψεκασμοί με κατάλληλα μυκητοκτόνα (π.χ. benomyl, chlorothalonil, ferbam, ziram, propineb, dithianon, παρεμποδιστές βιοσύνθεσης εργοστερόλης) κατά την πτώση των πετάλων και επαναλαμβάνονται κάθε 7-10 ημέρες.
Για επιβεβαίωση των σκευασμάτων σε περίπτωση που κάποιο έχει χάσει έγκριση η παραπομπή είναι η εξής.
ΔΡ. ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΡ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΦΑΣ / ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
