Η καρκίνωση της ελιάς (Pseudomonas savastanoi) οφείλεται σε ένα αερόβιο, αρνητικό κατά Gram, ραβδοειδές βακτήριο, το οποίο κινείται με πολικά μαστίγια. 

Στα προσβεβλημένα μέρη του ελαιόδεντρου δημιουργούνται όγκοι, στους οποίους διαχειμάζει το βακτήριο. Επιφυτικά επιβιώνει και στα φύλλα, αλλά και σε άλλες επιφάνειες του δέντρου. Η μόλυνση πραγματοποιείται μέσω πληγών κλαδέματος με το ράβδισμα κατά τη συγκομιδή, με καλλιεργητικά εργαλεία, από ακραία καιρικά φαινόμενα (π.χ. παγετό, χαλάζι, κ.α.). Εάν ο καιρός είναι υγρός, συνηγορεί στην εκδήλωση της ασθένειας.

Επίσης, στην εξάπλωση της ασθένειας συμβάλλει σημαντικά και ο δάκος της ελιάς. Η προσβολή εμφανίζεται με όγκους – καρκινώματα στα υπέργεια τμήματα του δένδρου, (βλαστοί, κλαδιά, κορμός) και μπορεί επίσης να επεκτείνει τη δράση του και στο ριζικό του σύστημα. Οι έντονα προσβεβλημένοι κλάδοι γίνονται καχεκτικοί και συνήθως ξηραίνονται. Τα μικρής ηλικίας δένδρα, στα οποία εμφανίζονται συμπτώματα, εξασθενούν και παρατηρείται μείωση της παραγωγής ή ακόμη και νέκρωση ολόκληρων των δένδρων. Κυκλικές, καστανόμαυρες κηλίδες, με μια χλωρωτική περιοχή γύρω τους, οι οποίες είναι αρχικά υπερυψωμένες και έπειτα βυθίζονται ελαφρά, εμφανίζονται στους πράσινους καρπούς. Με την πρόοδο του χρόνου, η κηλίδα σχίζεται και εξέρχεται μια γλοιώδης ουσία που περιέχει βακτήρια. Η προσβολή των καρπών έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητάς τους, ειδικά αν προορίζεται για κονσερβοποίηση.

Η αντιμετώπιση της ασθένειας μπορεί να πραγματοποιηθεί με χημικά, βιολογικά και καλλιεργητικά μέτρα, όπως η απομάκρυνση και η καταστροφή ασθενών κλαδιών, η αφαίρεση όγκων από τον κορμό και η απολύμανση πληγών, καθώς και η αποφυγή κλαδέματος με υγρό καιρό.

ΔΡ. ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΤΑΣΙΟΥ-ΔΡ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΦΑΣ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ