Ψώρα πατάτας: πώς να την αποτρέψετε στο πεδίο

Ψώρα πατάτας: πώς να την αποτρέψετε στο πεδίο

Προκαλούμενη από το Streptomyces scabiei, αυτή η μυκητιακή ασθένεια μπορεί να ελεγχθεί μόνο μέσω της κατάλληλης πρόληψης. Ποιες είναι όμως οι συνθήκες που ευνοούν την εξάπλωσή της στο έδαφος;

Στο τρέχον πλαίσιο της εφοδιαστικής αλυσίδας φρούτων και λαχανικών, όπου η αισθητική παρουσίαση διαφόρων προϊόντων έχει αναλάβει στρατηγικό ρόλο στην εμπορευματοποίηση και την αποδοχή από τους καταναλωτές, οι πατάτες -αν και κάτω από το έδαφος- πωλούνται όλο και περισσότερο πλυμένες και συσκευασμένες. Αυτός ο μετασχηματισμός έχει αυξήσει τη σημασία της εξωτερικής εμφάνισης, καθιστώντας την ομοιομορφία της φλούδας και την απουσία ελαττωμάτων της φλούδας απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανταγωνιστικότητα του προϊόντος, ιδίως στις αλυσίδες εφοδιασμού που προσανατολίζονται στο λιανικό εμπόριο μεγάλης κλίμακας. Ωστόσο, η επίτευξη υψηλού αισθητικού επιπέδου παρεμποδίζεται από διάφορα παθογόνα που μεταδίδονται στο έδαφος, συμπεριλαμβανομένου του Streptomyces scabiei , του αιτιολογικού παράγοντα της κοινής ψώρας της πατάτας.

Αυτή η παγκοσμίως διαδεδομένη ασθένεια είναι υπεύθυνη για τον σχηματισμό νεκρωτικών αλλοιώσεων και υποβύθισης στην επιφάνεια του κονδύλου, αλλοιώνοντας την αισθητική του ποιότητα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και τη διάρκεια ζωής του μετά τη συγκομιδή . Σε αυτό το σενάριο, η κατανόηση των προδιαθεσικών παραγόντων είναι το κύριο μέσο για την καταπολέμηση της εξάπλωσης αυτού του παθογόνου που μεταδίδεται στο έδαφος και τη διατήρηση της εμπορικής ποιότητας αυτών των κονδύλων από το στάδιο της ανάπτυξης μέχρι να φτάσουν στα ράφια των προϊόντων.

Ψώρα πατάτας: μηχανισμοί μόλυνσης και συμπτώματα ασθένειας
Το S. scabiei είναι ένα παθογόνο μύκητα που μεταδίδεται στο έδαφος και ταξινομείται ως Gram-θετικό . Χάρη στην υψηλή προσαρμοστικότητά του και τη δομική αντοχή των διαχειμάζοντων μορφών του, αυτό το παθογόνο μπορεί να επιβιώσει στο έδαφος για χρόνια ως κατακερματισμένα μυκήλλια ή σπόρια.

Ο βιολογικός του κύκλος ξεκινά με τη βλάστηση των σπορίων παρουσία ευνοϊκών περιβαλλοντικών συνθηκών, ιδιαίτερα θερμοκρασιών μεταξύ 20 και 30°C , καθώς και pH εδάφους άνω του 5,5 (συνήθως όξινα εδάφη). Το φυτικό μυκήλιο αποικίζει τη ριζόσφαιρα και, παρουσία του φυτού ξενιστή, κινείται προς τους ιστούς των υπόγειων οργάνων του, ειδικά κατά την αρχική φάση κονδυλίωσης, όταν η επιδερμίδα είναι ακόμα λεπτή και εύκολα διαπερατή.

Η μόλυνση συμβαίνει κυρίως μέσω μικροτραυμάτων ή, όπως συμβαίνει συχνά, το παθογόνο εισέρχεται στους κονδύλους μέσω φακών , φυσικών ανοιγμάτων που υπάρχουν στο δέρμα και διευκολύνουν την ανταλλαγή αερίων. Μόλις διεισδύσει στους ιστούς, αυτό το φυτικό παράσιτο παράγει φυτοτοξικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένης της θαιτομυκίνης και της θαξτομίνης Α , η οποία θεωρείται ο κύριος παράγοντας λοιμογόνου δράσης. Η δράση του εκφράζεται με την αναστολή της σύνθεσης κυτταρίνης στα κυτταρικά τοιχώματα των φυτικών ιστών, προκαλώντας υπερπλασία, εντοπισμένη νέκρωση και τον τυπικό σχηματισμό φελλοειδών αναπτύξεων , όλα συμπτώματα που μπορούν να παρατηρηθούν στους κονδύλους. Μια χαρακτηριστική πτυχή αυτού του παθογόνου είναι ότι συνήθως δεν εμφανίζει συμπτώματα στο υπέργειο μέρος των φυτών, καθιστώντας την έγκαιρη αναγνώριση της νόσου σχεδόν αδύνατη στο επίπεδο των υπέργειων οργάνων.

Μετά τη μόλυνση, το βακτήριο πολλαπλασιάζεται στους επιφανειακούς ιστούς του κονδύλου, προκαλώντας κρούστα ακανόνιστου σχήματος και μεταβλητού βάθους , η οποία μπορεί να επεκταθεί καθώς προχωρά η εποχή ή με ακανόνιστη άρδευση. Στο τέλος του καλλιεργητικού κύκλου, το S. scabiei επιστρέφει στο έδαφος, όπου μπορεί να παραμείνει ως μολυσματικό υλικό για τις επόμενες καλλιέργειες.

Στρατηγικές άμυνας κατά της κοινής ψώρας πατάτας
Η καταπολέμηση της ψώρας της πατάτας βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην πρόληψη: μόλις η ασθένεια εμφανιστεί στους κονδύλους, είναι πολύ αργά για να περιοριστεί η ζημιά. Η πιο αποτελεσματική προσέγγιση είναι επομένως η αντιμετώπιση των προδιαθεσικών συνθηκών, μειώνοντας την παρουσία του παθογόνου στο έδαφος και περιορίζοντας τη μολυσματική του δράση μέσω στοχευμένων αγρονομικών πρακτικών.

Σε αυτό το σενάριο, η αμειψισπορά είναι η πρώτη αποτελεσματική αγρονομική προσέγγιση για τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης του παθογόνου στο χωράφι. Η βασική αρχή είναι ότι, εάν το έδαφος έχει μολυνθεί από τον μύκητα, είναι απαραίτητο να αποκλειστούν οι πατάτες και οι ευπαθείς καλλιέργειες από το ίδιο αγροτεμάχιο για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια. Η πράσινη λίπανση με χειμερινά δημητριακά ή ψυχανθή μπορεί να βελτιώσει τη δομή του εδάφους και να προωθήσει ανταγωνιστική μικροχλωρίδα. Αντίθετα, δεν συνιστάται η καλλιέργεια πατάτας μετά την επιστροφή σε λιβάδια, καθώς αυτό μπορεί να αυξήσει την πίεση μόλυνσης.

Η στοχευμένη θρέψη βοηθά επίσης στη μείωση της ευαισθησίας των κονδύλων στις επιθέσεις του S. scabiei ενισχύοντας την αντοχή τους. Το ασβέστιο βελτιώνει την αντοχή του δέρματος, ενώ ιχνοστοιχεία όπως το βόριο, το μαγνήσιο και το μαγγάνιο μειώνουν τη συχνότητα εμφάνισης ψώρας.

Η διαχείριση της υγρασίας είναι επίσης ζωτικής σημασίας κατά τις πρώτες 4-6 εβδομάδες ανάπτυξης των κονδύλων, όταν ο κόνδυλος είναι πιο ευάλωτος. Η διατήρηση του εδάφους σε σταθερή υγρασία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης, καθώς το παθογόνο πολλαπλασιάζεται πιο εύκολα σε ιδιαίτερα ξηρό έδαφος.

Τέλος, η επιλογή της ποικιλίας μπορεί να κάνει τη διαφορά: οι ποικιλίες με συμπαγή φλούδα και λιγότερο ανεπτυγμένους φακούς είναι γενικά λιγότερο ευάλωτες. Ορισμένες σύγχρονες ποικιλίες έχουν καλή ανοχή στην ψώρα, βελτιώνοντας την τελική ποιότητα ακόμη και σε περιοχές υψηλού κινδύνου.

Η πρόληψη ως μοχλός ποιότητας
Η ψώρα της πατάτας είναι μια από τις πιο εμβληματικές περιπτώσεις στις οποίες η πρόληψη είναι το μόνο πραγματικά αποτελεσματικό εργαλείο. Μόλις εμφανιστούν συμπτώματα στον κόνδυλο, οποιαδήποτε παρέμβαση είναι πολύ αργά. Επομένως, η γνώση των προδιαθεσικών παραγόντων και η έγκαιρη δράση σημαίνει διατήρηση της ποιότητας του προϊόντος. Από αυτή την άποψη, η ευρεία αμειψισπορά, η διαχείριση του pH, η ισορροπημένη θρέψη, η στοχευμένη άρδευση και η επιλογή ποικιλίας δεν πρέπει να θεωρούνται ως μεμονωμένες πρακτικές, αλλά μάλλον στοιχεία που πρέπει να αντιμετωπίζονται συνεργιστικά για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας της καταπολέμησης του S. scabiei .

Πηγή

Donato Liberto
© fruitjournal.com


Εκτύπωση   Email